Heb je dat ook wel eens, dat je ineens opruimwoede hebt? Dat de koelkast ineens leeg moet, helemaal schoongemaakt, waarbij alle bijna-lege-potjes weggaan en dat je alles wat overblijft op hele nette rijtjes terugzet? En dan tevreden, met de koelkastdeur al die tijd open, naar het resultaat gaat staan kijken? Vandaag was bij ons de […]
Maanden geleden zaaiden we een stuk of 10 pronkbonen: een mix van dikke, kleurrijke zaden met hier en daar een stippeltje of een streepje. Afgelopen weekend hebben we de eerste pronkbonen geoogst, ik was alweer vergeten hoe mooi ze waren.
De moestuin ligt plotseling vol met prachtig oranje Hokkaido pompoenen en een enkele flespompoen. Het is verleidelijk om de oranje oogst zo snel mogelijk binnen te halen maar er zijn een paar dingen waar je op moet letten bij het oogsten van pompoenen.
Terwijl we boodschappentassen vol haricots verts oogsten, blijven de droogbonen vooralsnog lekker hangen en doorgroeien. Elke keer vraag ik me af: wanneer is het tijd om ze te oogsten?
De Doré en Sarpo Mira aardappels staan al een tijdje thuis in de voorraadkast. De Roseval aardappeltjes en de Ratte d’Ardeche piepers zaten echter nog in de grond. Tijd om de laatste aardappeltjes te oogsten!
Het oogstseizoen is in volle gang: courgettes, boontjes, aardappels en ga zo maar door. Het houdt maar niet op! Elke avond uit eigen tuin eten en dan nog enorm veel groenten overhouden om in te vriezen of uit te delen…
Inmiddels is meer dan de helft van het uienloof geel of bruin geworden, volgens opa tijd om de uien te oogsten. Stuk voor stuk trokken we de uien uit de grond zodat ze de komende tijd lekker kunnen drogen.
De eerste haricots verts zijn klaar! De slanke, frisgroene Franse boontjes vervangen dit jaar de sperziebonen.
Het loof van de aardappels begint langzaam te verkleuren; van mooi frisgroen naar een beetje gelig. Ondergronds wordt er ondertussen gesmikkeld van onze piepers. Tijd om de oogst binnen te halen.
De tuinbonen zijn klaar om massaal geoogst te worden! Van de 36 planten die we een paar maanden geleden hoopvol in de koude grond zetten, kunnen we nu de vruchten (nou ja, peulen) plukken.
De aalbessen struiken hangen ineens vol met rode en witte besjes, tijd om ze te oogsten!
De bieten zijn klaar om geoogst te worden en niet in bescheiden hoeveelheden. Van het formaat van squashballetjes, zijn ze in een week opeens uitgegroeid tot kroten ter grootte van flinke tennisballen. Sommige bieten zijn eigenlijk al een beetje te groot geworden…
Ze begonnen als klein zaadje maar groeiden al snel uit tot grote planten. De courgettes zijn inmiddels indrukwekkend groot en produceren dagelijks mooie gele en groene vruchten. Tijd voor een terugblik…
Het loof van de uien begint uit zichzelf om te vallen. Strijken heet het fenomeen. Ik belde opa om te vragen wat dit betekent en of de uien al klaar zijn om geoogst te worden.
We zijn er maar druk mee, het oogsten. De laatste weken is alles ontzettend hard gegroeid en dan vergeet je snel hoe de tuin er een paar maanden geleden uit zag. Tijd voor een vergelijking…
We zijn maar druk met de peultjes; elke paar dagen hangt er een nieuwe lading voor ons klaar, zeker met het warme weer van de afgelopen dagen. Opnieuw een oogstfilmpje!
De aardappels zijn klaar om geoogst te worden: een goede gelegenheid om weer eens een filmpje te maken!
Een eeuwigheid keek ik hoopvol naar de tuinbonen. Beginnen de mini-peultjes die al weken aan de plant zitten, al een beetje te groeien?
De courgettes, de peultjes en de kroppen sla groeien harden dan we bij kunnen houden. Ook het onkruid groeit als kool. Hoog tijd om een avondje onkruid te wieden. En dat is best een meditatief werkje op een mooie, stille zomeravond.
Een paar dagen zijn we niet op de tuin geweest. Werk, etentjes, regen… Allemaal redenen om de tuin een paar dagen links te laten liggen. En wat een verschil is er dan opeens te zien! Van dag tot dag lijkt er soms weinig te veranderen maar na een paar dagen zijn de verschillen opeens immens.
De kleinere groenten, zoals peultjes en krieltjes, nemen we mee naar huis in kleine emmertjes. Zo’n emmertje vol frisgroene peultjes stond vanavond in de koelkast te wachten om opgegeten te worden. Primeur!
Afgelopen zondag aten we, zoals wel vaker de afgelopen weken, sla uit eigen tuin. Dit keer echter voor het eerst met rode bietjes erbij. Heerlijk!
De rode bieten zijn in korte tijd uitgegroeid tot flinke planten met steeds groter wordende bieten. En zoals wel vaker het geval is in de moestuin, lopen een paar van de plantjes wat voor op de rest. Tijd om de grootste rode bieten te oogsten!
Peultjes zijn eigenwijze dingen. Wekenlang groeien ze alleen maar de hoogte in en plotseling, zonder enige aankondiging, staan ze in bloei. Voor je het weet sta je opnieuw voor een verrassing en hangen de planten ineens vol met prachtige groene peultjes.
Net als bij de worteltjes, spiek ik af en toe bij de aardappels om te kijken hoe ze groeien. Afgelopen weekend kwam ik deze knol tegen. Het lijkt haast een ei maar het is toch echt onze eerste nieuwe Doré aardappel!
Gisteravond zijn we weer even op de tuin gaan spieken nadat we twee dagen niet waren geweest. Wat een verschil maakt twee dagen! Een flinke dosis regen verder en alle plantjes zijn ineens in een groeispurt terecht gekomen.
We eten wederom wat de grond schaft. Soufflé met net geplukte raapsteeltjes. Nooit eerder maakte ik zelf soufflé dus een beetje spannend was het wel. Nigella zou zeggen: feel the fear and cook it anyways! En zo geschiedde…
Wat heerlijk, eerst naar de tuin om te oogsten en daarna koken en smullen! De tuin en het weer bepalen samen welke groenten wanneer klaar zijn. Kortom, we hoeven niet meer twijfelend voor de schappen van de supermarkt te staan.
Een paar dagen geleden hebben we de eerste krop sla geoogst en gisteravond was nummer twee aan de beurt. Smullen! Eindelijk gaat het tuinieren hand in hand met koken en eten.
De tijd is begonnen dat de tuin dicteert wat er op tafel komt! Vandaag de eerste salade die helemaal uit eigen tuin komt. Nou ja, bijna helemaal want de asperges en de postelein komen uit de duinen (die ik overigens als tweede achtertuin beschouw).
‘Prei, dat zijn zulke taaie plantjes. Die kunnen zo lang zonder water!’ Dat is maar goed ook want ze liggen al drie weken in een plastic zakje te wachten om geplant te worden. In de derde week van april is het dan eindelijk zover, de prei gaat richting tuin!
