Al maanden kopen we geen groenten meer uit de supermarkt. Sla, peultjes, courgettes en boontjes… De overvloed uit de moestuin houdt maar niet op.
Er komt inmiddels zo’n overvloed aan groenten uit de tuin dat lang niet alles meer in het fietskratje past. De bieten gaan na het oogsten dus linea recta onder de snelbinders. En thuis? Daar gaan ze de vriezer in!
De kleinere groenten, zoals peultjes en krieltjes, nemen we mee naar huis in kleine emmertjes. Zo’n emmertje vol frisgroene peultjes stond vanavond in de koelkast te wachten om opgegeten te worden. Primeur!
Zelf verse pasta maken had ik al wel eens eerder gedaan maar pasta met een kleurtje is nieuw voor me. Leuk om eens te proberen!
Gisteravond zijn we weer even op de tuin gaan spieken nadat we twee dagen niet waren geweest. Wat een verschil maakt twee dagen! Een flinke dosis regen verder en alle plantjes zijn ineens in een groeispurt terecht gekomen.
We eten wederom wat de grond schaft. Soufflé met net geplukte raapsteeltjes. Nooit eerder maakte ik zelf soufflé dus een beetje spannend was het wel. Nigella zou zeggen: feel the fear and cook it anyways! En zo geschiedde…
Wat heerlijk, eerst naar de tuin om te oogsten en daarna koken en smullen! De tuin en het weer bepalen samen welke groenten wanneer klaar zijn. Kortom, we hoeven niet meer twijfelend voor de schappen van de supermarkt te staan.
De tijd is begonnen dat de tuin dicteert wat er op tafel komt! Vandaag de eerste salade die helemaal uit eigen tuin komt. Nou ja, bijna helemaal want de asperges en de postelein komen uit de duinen (die ik overigens als tweede achtertuin beschouw).