Er komt inmiddels zo’n overvloed aan groenten uit de tuin dat lang niet alles meer in het fietskratje past. De bieten gaan na het oogsten dus linea recta onder de snelbinders. En thuis? Daar gaan ze de vriezer in!

De rode bieten zijn opeens zo groot dat we ze wel moeten oogsten. Het zou zonde zijn om ze nog groter te laten groeien, dat komt de smaak niet ten goede. Kortom, we oogsten meer bieten dan we met z’n tweeën op kunnen eten.

Thuis verdwijnt het loof het kippenhok in. De kippen smullen ervan en voor onszelf zijn de bladeren inmiddels te taai geworden om nog in de salade te doen. Het loof draai ik van de bieten af, op een paar centimeter afstand van de knol zelf. Als je dat niet doet, bloedt de biet leeg. In andere woorden: dan geeft ‘ie al zijn mooie rode kleurstof af aan het water.

Het grootste voordeel van bieten is wat mij betreft dat je ze niet hoeft te schillen. Gewoon de grond eraf spoelen en daarna met schil en al koken (meestal is 30 minuten genoeg, eventueel even met een vork erin prikken om te testen of de bieten zacht zijn). Na het koken zit de schil losjes om de biet heen en onder de koude kraan kan je de schil er zo af wrijven.

Eén zo’n bonk van een biet is wel genoeg voor een avondmaaltje voor twee. Kortom, de rest gaat als wintervoorraad de vriezer in. Na het eten de overige bieten grof raspen, in een vriezerbakje doen en hup, de vriezer in. Tot over een paar maanden!

Bieten kunnen ook heel makkelijk worden ingemaakt, zoals in onderstaande vlog aan bod komt!