De zonnige, lange lichte dagen van juni en juli zijn heerlijk voor ons maar minder geschikt voor onze kroppen sla. Sla is namelijk gevoelig voor daglengte: rond de langste dagen van het jaar schieten de kroppen snel door.
Afgelopen zondag aten we, zoals wel vaker de afgelopen weken, sla uit eigen tuin. Dit keer echter voor het eerst met rode bietjes erbij. Heerlijk!
Moestuiniers zijn aardige mensen, al zeg ik het zelf. We waren nog amper op de nieuwe tuin begonnen, of we kregen al bloembollen van de overbuurman…
Gisteravond zijn we weer even op de tuin gaan spieken nadat we twee dagen niet waren geweest. Wat een verschil maakt twee dagen! Een flinke dosis regen verder en alle plantjes zijn ineens in een groeispurt terecht gekomen.
Wat heerlijk, eerst naar de tuin om te oogsten en daarna koken en smullen! De tuin en het weer bepalen samen welke groenten wanneer klaar zijn. Kortom, we hoeven niet meer twijfelend voor de schappen van de supermarkt te staan.
Een paar dagen geleden hebben we de eerste krop sla geoogst en gisteravond was nummer twee aan de beurt. Smullen! Eindelijk gaat het tuinieren hand in hand met koken en eten.
Kijk die miezerige sla plantjes tussen hun grote broers en zussen staan. Ik kan het me haast niet meer voorstellen maar een paar weken geleden waren de grote kroppen ook zo klein…
Sla voorzaaien vind ik maar een stom werkje, ik weet niet precies waarom ik het amper de moeite waard vind om met sla zaadjes in de weer te gaan. Misschien omdat het van die irritante kleine zaadjes zijn?!