Vorige week eindigde ik mijn blog met de vraag om je moestuinverhaal te delen en wat een leuke reacties zijn daarop gekomen! Het enthousiasme van de mailende tuiniers was voelbaar en zo herkenbaar. Met ontzettend veel plezier las ik hoe jullie stuk voor stuk uitkijken naar de royale oogst en de verrassingen van het moestuinseizoen. Heerlijk was het om te lezen wat er al in jullie tuinen groeit. Heel inspirerend en herkenbaar waren ook de verhalen over wie jullie het tuinieren bijbracht: meestal een vader of opa, soms een tante of oom.

Mijn eigen tuinroots

Tuinieren, het lijkt wel in de genen te zitten. Het was voor mij de reden om deze week in mijn eigen “tuin-roots” te duiken. Ik ging op bezoek bij mijn 90-jarige opa en bezocht met hem de boerderij waar hij vroeger zelf boer is geweest. Hij vertelde honderduit over de hoogtepunten en de tegenslagen. De mega-oogsten en de totale mislukkingen. De lessen die de aarde hem leerde.

Wat een rijkdom om al deze onbetaalbare ervaringen nog van mijn eigen oude opa te kunnen horen. Opdat onze meisjes het later ook nog kunnen teruglezen, schreef ik er een blog over. Lees je mee?

Ondertussen in de moestuin

Door de boerderij tour met opa zou ik bijna voorbijgaan aan het feit dat het half mei is geweest: IJsheiligen! Dat betekent dat er geen nachtvorst meer te verwachten is en dat dus alle groenten de volle grond in kunnen. Ook de groenten die niet tegen kou kunnen zoals de meeste bonen, maïs, courgette, pompoen etcetera. Cursisten van de moestuincursus zien in het cursusoverzicht om welke groenten het gaat en hoe je deze groenten het beste plant.

Pijnlijke moestuinles

Bij ons begint de tuin geleidelijk groen te kleuren. Op één stukje na: de plek waar ik een tijdje geleden de spinazie zaaide. De eerste pijnlijke moestuinles is alweer binnen voor mij. Ik zaaide namelijk spinaziezaadjes die eigenlijk niet meer goed waren, als ik de datum op de verpakking moest geloven.

Nu ben ik niet zo van de datum op verpakkingen. Ik durf de supermarkt de schuld te geven: vaak zijn de data zo voorzichtig gekozen dat het nergens op slaat om je kostbare eten weg te gooien zodra de “tenminste houdbaar tot” of “te gebruiken tot” datum bereikt is. Ik gebruik liever mijn neus: als iets goed ruikt, is het nog goed te eten.

Met zaadjes is het anders, leerde ik. Ik dacht: ach, als het vorig jaar nog opkwam, zal het spinaziezaad ook dit jaar nog wel ontkiemen. In ieder geval een deel. Ik zaaide dus wat wat meer zaden dan gebruikelijk, incalculerend dat een deel mogelijk niet op zou komen.

Nou, er kwam niets op. Helemaal niets. Terwijl ik andere tuiniers al spinazie zie oogsten, moet ik wachten op de tweede ronde. Want reken maar dat ik gauw nieuw zaad heb gekocht en gezaaid: de spinazieoogst is er niet een die ik wil missen!

Recept met spinazie

Ook tweedejaars cursist Ellen heeft haar eerste spinazie van het jaar al geoogst en deelt in een blog haar recept voor spinaziepannenkoekjes. Wat een goed idee, dacht ik toen ik het recept las. Vooral om onze oudste wat meer groenten te laten eten! Helaas moeten we dus nog even geduld hebben voor we het recept kunnen uitproberen met spinazie van eigen kweek.

Moraal van het verhaal: luister wél naar de houdbaarheidsdatum van zaadjes. Of doe met oudere zaden eerst een kiemproef om te testen of de zaadjes nog ontkiemen. Scheelt een hoop frustratie tijdens het moestuinseizoen…

Eten in de moestuin

Ondanks de mislukte spinazie zijn we deze week wel heerlijk in de tuin gaan eten. De vuurdoop voor onze nieuwe picknicktafel! Om ontspannen en snel te kunnen eten, had ik het eten al grotendeels thuis voorbereid. We maakten foe yong hai, het typische afhaalgerecht van de Chinees dat zelfgemaakt vele malen lekkerder is. In de moestuin was het een kwestie van opwarmen, rijst koken en smullen maar! Nieuwsgierig? Kijk mee!

Eet jij ook wel eens in de moestuin? Zo ja, wat is je favoriete makkelijke tuinrecept? Zou je dat willen delen?

Liefs en een heerlijk weekend gewenst!