De rode bieten zijn in korte tijd uitgegroeid tot flinke planten met steeds groter wordende bieten. En zoals wel vaker het geval is in de moestuin, lopen een paar van de plantjes wat voor op de rest. Tijd om de grootste rode bieten te oogsten!

Echt groot zijn de bieten nog niet, qua formaat zijn ze ongeveer zo groot als een squash bal. Maar bij de eerste oogst maak ik me daar nooit zo druk om. Het gaat nu om de smaak, later pas om de hoeveelheid! Een bijkomend voordeel is dat de bladeren nu nog relatief klein en sappig zijn. De blaadjes zijn trouwens haast mooier dan de bieten zelf. Het groene blad lijkt dooraderd te zijn met rode bloedvaatjes die vanaf de nerven naar de rand van het blad steeds kleiner en fijner worden. De paarsrode kleur van de adertjes contrasteert prachtig met het felle groen. En ook de smaak van de blaadjes is heerlijk, perfect voor in een zomerse bietensalade.

Het moeilijkste van bieten oogsten, is kiezen welke knollen je meeneemt. Soms is het flink spieken tussen de blaadjes welke bieten het grootst, rondst en mooist zijn. Na het uitkiezen van de drie mooiste bieten, was het vooral een kwestie van voorzichtig de bieten uit de grond trekken, zonder hun buurmannen en vrouwen ook per ongeluk te oogsten.

De bietjes staan namelijk vaak knus naast elkaar, vermoedelijk doordat uit een clusterbom-achtig bietenzaadje regelmatig meerdere bieten groeien. Van zo’n groepje bieten probeer ik dan de grootste uit te zoeken en voorzichtig uit de grond te trekken, waarbij het de bedoeling is dat de kleinere bietjes nog een tijdje blijven staan om groter te groeien.

En de geoogste bietjes… die liggen nu in een plastic tasje in de groentelade de koelkast te wachten tot ik heb bedacht wat ik ermee zal maken. Zomerse bietensalade? Tarte tatin met bieten? Intens rode verse pasta? Ik twijfel nog even verder…