De uienvlecht heeft de regen van afgelopen tijd goed doorstaan. Terwijl de regendruppels van het afdakje druppelden, hing de vlecht droog in het houthok. Een paar uien vingen een paar druppels op en juist die uien hebben we uit de vlecht gehaald om tot flammkuchen te verwerken.

Vorig jaar in Frankrijk aten we voor het eerst flammkuchen uit een houtgestookte pizzaoven. Op de kleine boerderijcamping werd de oven elke vrijdag flink opgestookt om een grote hoeveelheid brood en pizza’s te bakken. Prachtige stokbroden en brioches kwamen er uit de oven, gevolgd door verschillende soorten pizza waaronder flammkuchen.

Flammkuchen, ik had er op dat moment nog nooit van gehoord. Een soepele pizzabodem werd eerst bedekt met een laagje creme fraiche met nootmuskaat. Vervolgens werden gebakken uienringen toegevoegd en spekjes van de varkens die op de boerderij zelf waren opgegroeid. Een paar minuten in de gloeiend hete oven en we konden aan tafel.

Misschien was het de lange wandeling die we die dag hadden gemaakt of de vakantiesfeer of de gloeiend hete, ouderwetse pizzaoven. De flammkuchen smaakte ons in ieder geval meer dan goed. Sinds die zomervakantie maken we eens in de zoveel tijd flammkuchen en dit keer dus met uien uit eigen tuin.

We pasten het recept van de AH een beetje aan: in plaats van rauwe uien bakken we de uien altijd eerst tot ze glazig, zacht en iets gekleurd zijn. In plaats van plakjes ontbijtspek nemen we gerookte spekreepjes. Ook rollen we de bodem uit tot een zo dun mogelijk laagje deeg, anders wordt het wel een erg zware hap. Nadat de dampende pizza uit de gloeiend hete oven komt, vallen we meteen aan en tijdens het eten denk ik stiekem nog even terug aan die fijne zomervakantie… Gelukkig hebben we nog een flinke voorraad uien in het houthak hangen om de komende maanden regelmatig flammkuchen te maken!