Maanden geleden zaaide ik wat knol- en bleekselderij voor. Lekker voor in de erwtensoep, dacht ik. De afgelopen maanden schoot het maar niet op met de selderij. Inmiddels groeien de plantjes gestaag maar of ze ooit in de erwtensoep gaan eindigen, betwijfel ik nog steeds…

Het duurde al een eeuwigheid voor de plantjes goed en wel uit hun zaadjes kwamen. Dit schijnt normaal te zijn maar toch, het geduld werd flink op de proef gesteld. De plantjes die uit de zaadjes kwamen, waren bovendien miezerig klein en leken absoluut geen haast te hebben om ook maar enigszins te groeien.

Eenmaal in de moestuin ging het iets beter. Enkele exemplaren werden te grazen genomen door de veenmollen maar de rest van de plantjes begon geleidelijk te groeien. Inmiddels staat het rijtje plantjes mooi groen te zijn maar erg veel knol is er nog niet verschenen. Uiteraard zijn we vergeten om bordjes neer te zetten dus het blijft voorlopig een verrassing wat nu knol- en wat bleekselderij is.

In de supermarkt sta ik zelden stil bij hoeveel tijd en moeite het kan kosten om een bleek- of knolselderij plant groot te brengen. Inmiddels weet ik wel beter. Als er één gewas is dat om geduld vraagt, is het wel selderij. We blijven geduldig afwachten…