De courgettes, de peultjes en de kroppen sla groeien harden dan we bij kunnen houden. Ook het onkruid groeit als kool. Hoog tijd om een avondje onkruid te wieden. En dat is best een meditatief werkje op een mooie, stille zomeravond.

Het wortelonkruid hebben we inmiddels redelijk onder controle, het is nu vooral zaadonkruid dat opkomt. Onkruid dat ontstaat uit zaadjes die al in de grond zitten en opeens ontwaken uit hun winterslaap nu het steeds warmer begint te worden. Gelukkig is deze soort onkruid vrij makkelijk uit te roeien, als je het maar goed bijhoudt.

Gewapend met een onkruidemmertje gingen we samen aan de slag. Tussen de boontjes door, om de slakroppen heen, rondom de knolselderij. Vooral de kleine plantjes bedekken nog relatief weinig grondoppervlak, waardoor juist daar het onkruid opkomt.

Onder de grote bladeren van de courgettes en de pompoenen begint het langzamerhand steeds donkerder te worden, waardoor het onkruid daar mooi niet opkomt of heel klein en zwak blijft. Ideaal voor de luie tuinier!

Ook tussen de aardappelplanten staat weinig onkruid, al is dat moeilijk te beoordelen aangezien het aardappelveld een soort jungle is geworden. Tussen de rijtjes door lopen, zit er niet meer in. De planten bloeien uitbundig en houden de grond mooi bedekt.

Een tweede voordeel van de grond bedekken is dat het water veel minder snel verdampt. Hoe meer grondoppervlak bedekt is door planten, hoe minder droog de grond zal worden. Intuïtief zou ik juist het tegenovergestelde denken, namelijk dat de planten vooral water opdrinken in plaats van de grond nat houden. In de praktijk blijkt dat bedekte grond echter een stuk vochtiger blijft dan “kale” grond.

In andere woorden, de grond bedekt houden is voor de luie tuinier de oplossing om onkruid én droogte tegen te gaan. Kortom, groei maar lekker door pompoenen, courgettes, kolen en aardappels! Dan wieden wij in de tussentijd de rest van de tuin…