Man man, wat een ellendige aardappeloogst. Het is maar goed dat er een appie bij ons op de hoek van de straat zit want als we op deze aardappeloogst de winter door moeten komen, weet ik niet of we het eind van het jaar zouden halen. Laat staan het hele voorjaar waarin er nog nauwelijks wat te oogsten valt. Toegegeven, een paar kilo’s eraf zou geen kwaad kunnen maar verhongeren is het andere uiterste.
Zo stond ik in mezelf te praten in onze moestuin, gisterochtend om 6 uur. Met gemengde gevoelens. Want kijk om je heen, wat een rijkdom! De zon schijnt, alles is bedekt met een laagje dauw, bijna alle groenten doen het goed. Ik vul zonder moeite een mand vol met oogst maar die stomme aardappels, het is elk jaar hetzelfde verhaal.
Ik ben namelijk niet de enige die graag piepers eet. Vooral nieuwe aardappels waar het velletje zo makkelijk vanaf te schrappen is. Héérlijk. De veenmollen, onze vast mee-eters in de moestuin, genieten helaas ook elk jaar mee van onze aardappeltjes.
Vraat van veenmollen
Die veenmollen zijn niet zo bescheiden dat ze hier en daar een enkel aardappeltje opeten. Daar zou ik prima mee kunnen leven, moestuinieren is delen zeg ik wel eens. Maar nee, de food-snobs, want dat zijn het, knagen van bijna elke aardappel een paar happen. Slechts een paar onbeschadigde piepers haal ik uit de grond, net als alle voorgaande jaren.
Elk jaar zeg ik tegen mezelf: nu is het klaar, volgend jaar poot ik geen aardappels meer en ga ik in plaats daarvan voor een andere groente. Elk voorjaar doe ik het toch weer: een zakje pootaardappels kopen en poten. Meestal meer dan ik van plan was.
Rekening houden met de omstandigheden
Dus opnieuw spreek ik mezelf toe: houd nou ook eens rekening met de omstandigheden. Zet je een keer over je eigenwijsheid heen. Laat die aardappels gewoon zitten. Je hoeft niet alles uit eigen tuin te halen, tuinieren is een hobby!
Herken je dat? Dat je iets voor elkaar wilt krijgen wat anderen zo ogenschijnlijk eenvoudig lukt? Mijn opa zou zijn neus ophalen voor onze aardappels. Zijn piepers zijn pure perfectie vergeleken met onze rommel. Ik kan het niet uitstaan dat die veenmollen bij ons elk jaar weer roet in het eten gooien.
Kijk naar wat wel goed gaat!
Tegelijkertijd realiseer ik me ook wel dat erover miepen niks aan de situatie gaat veranderen. De belangrijkste les is misschien wel: kijk nou eens wat langer naar wat wél goed gaat. Die prachtige prei, de perfecte slakroppen, de indrukwekkende tuinbonen, de volmaakte courgettes, de overvloed aan kersen en aalbessen.
Moestuindiner
Dus gisteren ging ik in de keuken aan de slag met een mand vol prachtige groenten van eigen kweek. Oogsten, koken en eten. De samenvatting van moestuingeluk, wat mij betreft.
De schrijfclub van mijn moeder kwam op bezoek voor een moestuindiner in onze keuken. Een goede gelegenheid om mijn eerste “catering-ervaring” op te doen en een beetje bij te beunen met onze eigen oogst. Het werd een feestje! Kijk je mee?
Linda
Tipje tegen mollen: plant drakenwortels her en der tussen de aardappelen, dan komt het goed:-)
Aletta
Hoi Linda,
Dank voor de tip. Werkt het voor “gewone” mollen of specifiek voor veenmollen?
groetjes, Aletta
Boy
Ach wat fijn, nog iemand heeft last van veenmollen. Schroom je niet om te klagen.. van geiten leer je vloeken, van veenmollen heb je alle recht van klagen tot je een ons weegt ;). Och wat vervloek ik die gemuteerde oorwurmen. Waar ik eerst vluchtig naar me handschepje greep, aarzel ik nu geen moment om met me blote vingers dit smerig ogend beestje te kraken en vervolgens onder mijn schoenen te vernietigen. Ik sluit mensen niet graag uit maar wie dit beestje niet kent, kan of mag niet meepraten. U hoort het goed het maakt iets los in je.
Maaar er is hoop. Een andere vijand voor veel tuinders biedt hulp, de mol! De grote broer van de veenmol is dol op zijn kleine naamverwand. Dit jaar heb ik 2 mollen tussen mijn aardappelen gehad.. het resultaat, een wirwar aan ritten tussen me aardappelen en 80 kg onbeschadigde gave aardappelen. De overige 40 kg is wel aangevreten door de veenmollen maar die eten we voordat de winter zijn entree doet. Wij prakken het hele jaar.
Dus ken uw vijand! En doe je zelf een lol en laat zitten die mol. Of nog beter, mocht je een mol in de moestuin hebben, poot je aardappelen er tussen en je hebt geen (minder) last van veenmollen.
Succes en geef nooit op :)
Aletta
Wat een poëtisch relaas, heerlijk! :D
Jac Wittekamp.
hallo, ik heb ook last van veenmollen mijn buurman is landbouwer die gaf mij de raad om na het rooien aaltjes te verspreiden deze eten de larven op. een veenmol vrouwte kan wel 300 eitjes leggen. Voor het verkrijgen van de aaltjes kan je op internet naar een bedrijf zoeken die ze heeft want tuincentraas hebben deze niet.