Het is lang mijn droom geweest om een heel moestuinseizoen buiten te kunnen doorbrengen. Niet twee keer per dag tijdens de spits in een volle trein, geen TL-verlichte werkkamer waarvan de ramen niet open kunnen maar heerlijk buiten in onze moestuin werken.

Het is niet langer een droom: sinds een week ben ik vrij en door een optelsom van zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof en vakantie hoef ik me pas 1 september weer op mijn werk te melden. Wat een rijkdom, zeker de eerste paar zonnige en warme dagen van deze week! De dankbaarheid voor het mooie weer ging al snel gepaard met een gevoel van onrust: ik heb nog niks in mijn moestuin gedaan, ben nog niet eens begonnen met voorzaaien en nu moeten al mijn toekomstige plantjes dit heerlijke weer missen! Ik ben te laat, heb de eerste gelegenheid om te zaaien en planten alweer gemist…

Hoe anders denk ik er vandaag over. De ruiten zijn versierd met straaltjes en druppels regen en het waait stevig. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om naar de moestuin te gaan, laat staan te beginnen met zaaien en planten. Het enige wat ik tot nu toe heb gedaan, is een teeltplan maken (zie de gratis workshop teeltplan maken), wat nieuwe zaden kopen en de tuin bemesten met hulp van mijn vriend, dochter en vader.

En dat is echt genoeg voor deze tijd van het jaar, al doet mijn Instagram-feed anders geloven. Talloze tuiniers zijn al aan het planten, voorzaaien, graven, spitten, bouwen en van alles en nog wat aan het doen in hun tuin. Ontelbaar fotootjes komen voorbij van ambitieuze en enthousiaste tuiniers die hun moestuin al bijna vol lijken te hebben geplant en gezaaid. In de beschrijving bij de fotootjes al even enthousiasmerende beschrijvingen van de moestuinactiviteiten en de bijbehorende verwachtingen voor het komende seizoen.

Dankzij meer dan 20 jaar moestuinervaring weet ik zeker dat er begin maart nog nauwelijks wat groeit. Het is te koud, te nat, te donker en een paar verdwaalde zonnige en zachte dagen veranderen daar niks aan. En toch, zal ik eerlijk toegeven, geven al die berichtjes op social media me het gevoel dat ik iets mis. Dat ik te laat ben. Dat ik een luie tuinier ben die in deze tijd van het jaar alleen nog maar zit te genieten van de zon in plaats van dat ik voortvarend aan de slag ga in de moestuin. Komt je dat bekend voor?

Het huidige weer en vooral de weersvoorspellingen voor de komende twee weken relativeren al het bovenstaande. De natuur geeft weer even de bevestiging die ik vanochtend nodig had: begin maart in nog niet de tijd om al in de volle grond te zaaien en te planten. Maart roert zijn staart, dat is zeker. En dat is fijn want dan kan ik nog even wat tijd besteden aan de babykamer…

Moraal van het verhaal: Nog een paar weken en we kunnen echt flink aan de slag in de moestuin. Maar laat je nu vooral niet gek maken door tuiniers die al aan het zaaien en planten zijn. De kans is groot dat de plantjes niet of heel langzaam zullen groeien. Dat de met liefde gezaaide zaadjes zullen dienen als voorjaarsmaaltje voor hongerige vogels. Dat er weinig geoogst zal worden behalve teleurstelling. En dat nu zaaien en planten geen of nauwelijks voorsprong geeft ten opzichte van over een paar weken pas beginnen. Dus geniet nog even van het lui zijn, hard werken in de moestuin komt echt nog wel!