Het loof van de aardappels begint langzaam te verkleuren; van mooi frisgroen naar een beetje gelig. Ondergronds wordt er ondertussen gesmikkeld van onze piepers. Tijd om de oogst binnen te halen.

De meest vroege aardappels hebben we in de loop van de afgelopen weken steeds al geoogst terwijl het loof nog groen was. De aardappeltjes waren op dat moment eigenlijk nog niet helemaal klaar. Ze waren nog vrij klein (“krieltjes”) en de schil was erg kwetsbaar. Met gemak kon je de schil van de knollen af wrijven.

Inmiddels zijn de aardappels een stuk verder. Na ruim 100 dagen in de grond, zijn aardappels meestal wel klaar. Maar je hoeft niet per se de dagen af te tellen, je kunt ook gewoon op het loof letten. Zodra het loof begint af te sterven, zullen de aardappels niet meer verder groeien en kunnen de piepers geoogst worden. De schil zit dan ook veel vaster aan de knol vast, waardoor de aardappels beter houdbaar zijn na de oogst.

Je kunt de aardappels ook in de grond laten zitten, ondergronds blijven ze namelijk best goed. In dat geval is het een kwestie van het loof verwijderen en maaltje voor maaltje de piepers uit de grond halen. Aardappels opslaan en bewaren is meer werk dan de knollen gewoon nog een tijdje onder de grond laten zitten dus zo gek is het niet om de piepers lekker onder de grond te laten zitten.

In ons tuintje eten de veenmollen (of woelmuisjes?) helaas graag een hapje mee en uit meerdere aardappels die we eerder hebben geoogst, was al een hapje genomen. We hebben dus maar besloten om de aardappels komend weekend te gaan oogsten.

Met het weekend in zicht zijn er nog twee vraagstukken die opgelost moeten worden: hoe gaan we al die piepers op de fiets mee naar huis krijgen? En hoe gaan we ze bewaren? Het is namelijk de bedoeling dat we nog maanden van onze eigen piepers kunnen eten. Kortom, we moeten een manier verzinnen om de aardappels goed te houden. Wordt vervolgd…