De laatste paar weken zijn we zo druk geweest met oogsten en de oogst opeten, dat we aan onkruid wieden amper toe zijn gekomen. Het werd dus weer eens tijd om flink puin te ruimen in de tuin. Hier en daar komen brandnetels op, de pitpotjes en het kweek woekeren tussen de aardbeien en ook tussen de bonen komt flink wat onkruid op.

Bovendien staan er in een hoekje van de tuin nog oude raapsteeltjes met inmiddels flinke knollen. Er staan tuinbonen die hoognodig geoogst moeten worden. Pluksla die veel te groot is geworden. Doorgeschoten slakroppen. Uitgebloeide bloemen. Gauw aan de slag dus.

We begonnen met onkruid wieden. Het meest uitdagende bij onkruid wieden is wat mij betreft volhouden. Systematisch aan een kant beginnen en doorgaan tot een landje brandschoon is. Dan even pauze houden en verder met het volgende landje. Als je hier en daar wat onkruid eruit trekt, lijkt de tuin aan het einde van de dag alsnog niet schoon. En dat is jammer na al het harde werken… Dus gewapend met een emmer gingen we aan de slag, een paar uur achter elkaar.

Schoon is het zeker geworden maar wel pas na een paar keer pauze houden, uitgebreid lunchen aan de picknicktafel en na de lunch alle moed weer bij elkaar schrapen om het onkruid klusje af te maken. Het leukste moment van de dag: aan het einde van de dag met een tevreden blik de tuin bekijken en concluderen dat de tuin er weer even tegenaan kan! Genieten!