Een eeuwigheid keek ik hoopvol naar de tuinbonen. Beginnen de mini-peultjes die al weken aan de plant zitten, al een beetje te groeien? Elk jaar laat ik me weer voor de gek houden. Op een gegeven moment denk ik dat het niks meer gaat worden met die tuinbonen van ons en precies op dat moment begint de groeispurt!

Na het toppen van de tuinbonen, kan alle energie naar de peulen in plaats van naar de groeiende top. Met het  verdwijnen van de top, is bovendien de landingsbaan voor hongerige luizen uit de plant verdwenen. De omstandigheden zijn, kortom, ideaal om grote peulen met daarin dikke tuinbonen te laten groeien.

Maar zo’n dikke peul kan je alsnog flink voor de gek houden. Het lijkt namelijk al heel wat, die peul. Maar de binnenkant van de peul is bekleed met een dikke, donzige laag. Dit vormt een zacht bedje waarin de tuinboontjes liggen te groeien. De donzige laag laat de peul al vrij groot lijken, terwijl de boontjes binnenin soms nog teleurstellend klein zijn.

Gelukkig zitten er talloze peulen aan onze planten dus af en toe een peul opofferen om te spieken hoe het van binnen gaat, is geen probleem. Een week geleden waren de tuinbonen al mooi op weg maar nog te klein om te oogsten.

Hoewel… micro-groenten zijn hip toch? Kleine zaailingen door de salade, gestoofde mini-prei, schattige baby bietjes. De smaak zou meer uitgesproken zijn bij jonge groenten dus misschien oogsten we deze week vast wat tuinbonen.

Samenvattend is er dus geen perfect moment om de bonen te oogsten, het hangt namelijk af van je eigen voorkeur. Wat wel zeker is, is dat je eigenlijk te laat bent als de peulen zwart beginnen te kleuren. Maar zover is het nog lang niet. Voorlopig zitten onze boontjes nog in hun groeispurt…