Dat de druk in de vlierbloesemchampagne flessen op zou bouwen, daar hadden we op gerekend. Maar dat ze daadwerkelijk als een soort molotov cocktails uit elkaar zouden spatten, dat kwam toch onverwachts. We lagen net in bed en schrokken wakker van onze ontploffende champagne…

Twee weken geleden begon het hele vlierbloesemchampagne project met het plukken van bloemschermen, het mengen van suiker met water en het laten intrekken van de vlierbloesemsmaken in het suiker en water mengsel. Vervolgens gist toevoegen, een paar dagen afwachten, zeven en bottelen van het mengsel.

Het mengsel begon te borrelen en te schuimen en als je je oor vlakbij de kom hield, hoorde je de belletjes naar het oppervlak borrelen. Ook na het bottelen bleef de vergisting doorgaan. Bij een van de drie flessen probeerde ik op dag een namelijk al te beoordelen of de druk aan het oplopen was. En ja hoor, bij het openen van de beugelfles, ontsnapte er al een klein “plopje”.

Bij twee van de drie flessen lieten we dus af en toe wat van de druk ontsnappen uit de fles. Fles nummer 3 lieten we ongemoeid, bij wijze van experiment. En dat hebben we geweten! Terwijl we net, al half slapend, in bed lagen, klonk er opeens gerinkel door het huis. Net alsof er een klein ruitje werd ingegooid of een flinke stapel glazen omviel. Maar kleine ruitjes hebben we amper, het zijn vooral enorme raampartijen, en de glazen waren keurig opgeborgen in de kast. Het kwartje viel pas toen we aan onze champagne voorraad dachten.

Met het risico op ontploffende champagne in ons achterhoofd, hadden we de flessen gelukkig al op de onderste plank van de kast neergezet. Scheelde een hoop schoonmaakwerk! Gelukkig zijn er nog twee flessen over, al zijn we nu een beetje bang om bij de flessen in de buurt te komen. Er stond ook al flink wat druk op deze flessen, die we uiteraard meteen hebben laten ontsnappen. Wordt vervolgd…