De moestuin is de afgelopen dagen een beetje verwaarloosd; we zijn allebei aan een nieuwe baan begonnen en vooral ik moet, na een paar maanden vrij, weer even wennen aan het werkende leven. Wekker op half 7, vlug ontbijten, gauw naar de trein fietsen en vervolgens de hele dag de hersens laten kraken. Mijn brein snakt naar een uurtje meditatief onkruid wieden!

Wat timing betreft komt het niet slecht uit om juist nu de tuin even met rust te laten. De tuin staat vrijwel vol dus er hoeft voorlopig niet meer voorgezaaid of geplant te worden. De temperaturen zijn vooralsnog niet al te hoog (al lijkt daar morgen verandering in te komen!) dus erg hard zullen de plantjes toch niet groeien. Verder regent het voldoende waardoor gieten ook niet nodig is.

Maar vanavond gaan we weer een kijkje nemen op de tuin en een uurtje onkruid wieden. De beste remedie tegen onkruid is en blijft namelijk consequent wieden. Op die manier kunnen de onkruidblaadjes geen zonne-energie opvangen en dus ook niet uitgroeien tot steeds sterkere plantjes met langere wortels. Met zaadonkruid is het de bedoeling om het te wieden voordat het onkruid bloeit. Zo krijgt het geen kans om zich uit te zaaien en zal de hoeveelheid zaadonkruid in de tuin steeds minder worden. Althans, dat is de theorie. Of de hoeveelheid onkruid in de praktijk ook minder wordt, zullen we in de loop van het jaar (de jaren?!) gaan merken.

Volgende week zullen we waarschijnlijk vaker op de tuin te vinden zijn. Ik heb zo’n vermoeden dat de aardbeien zullen gaan blozen bij het verwachte warme weer van de komende dagen. En blozende aardbeien kunnen zomaar ineens knalrood, sappig en zoet zijn! Wat een heerlijk vooruitzicht! De jampotjes staan klaar om de overvloed aan aardbeien in ontvangst te nemen…