Wekenlang groeide de pluksla maar mondjesmaat, ik begon te twijfelen of het ooit iets zou worden. Maar na een regenbuitje en enkele zachte dagen was de rij opeens verdubbeld in hoogte en breedte. Tijd om het spul voor de eerste keer te oogsten!

Ook al had ik het voornemen om voor het eerst van m’n leven slasoep te maken, het is toch weer een salade geworden. Slasoep, ik moet nog een beetje aan het idee wennen. Wie maakt er nou soep van sla? Maar van alle kanten hoorde ik dat het écht lekker is. Kortom, ik heb me voorgenomen om het eens te gaan proberen.

Vandaag is dat voornemen gesneuveld. We zaten zó lekker in het zonnetje te borrelen dat ik geen zin meer had om een nieuw recept uit te proberen. Bovendien, zo verzekerde ik mijzelf, was het toch echt zonde om van onze eerste pluksla een soepje te maken. Nooit eerder heb ik namelijk pluksla uit eigen tuin geoogst; in onze vorige tuin waren de slakken ons altijd voor.

Het oogsten van de pluksla is trouwens geen werk! Bosje vastpakken, afknippen en hop in een plastic tasje mikken. Als het goed is, groeit het vanzelf weer terug en kan er dus nogmaals geoogst worden over een tijdje. Thuis de blaadjes gauw wassen, droogdraaien in de slacentrifuge en meteen opeten, dan zijn ze op hun lekkerst. Knapperig en zacht, haast zoet, van smaak.

De salade bestond verder uit bieslookbloemen uit de tuin, eitjes van onze kippen in de achtertuin, aardappels van de boerderij van m’n oom en uitgebakken biologische spekjes van de AH. Dat vlees blijft een issue, eigenlijk zou ik het liever bij de boer kopen dan in de supermarkt. Eerder kochten we al een pakket bij koopeenkoe.nl en dat was heerlijk maar nam toch flink wat ruimte in beslag in de vriezer. Juist de ruimte die we de komende maanden nodig gaan hebben om alle bessen, aardbeien en boontjes in te bewaren voor de winter! Misschien dan toch een tijdje vegetarisch? Of heeft iemand andere ideeën?