Met ons eigen tuintje had het eigenlijk niks te maken, de workshop kaasmaken die ik een paar weken geleden volgde. De melk waarvan de kaas werd gemaakt, kwam echter van een boerderij op een steenworp afstand van ons tuintje. Kortom, inmiddels eten we toch kaas die bijna van onze grond af komt…

Via Konnektid vond ik in de buurt iemand die haar kaasmaak-skills graag wilde delen. In haar vrije tijd maakt ze zelf regelmatig kaas en heeft ze bovendien een moestuin en een verzameling bijenvolken in haar achtertuin. Ook brood maakt ze zelf, net als verschillende soorten wijn! Net als veel moestuiniers was ze bereid om haar kennis gratis en voor niets te delen. Ze stelde bijzonder gastvrij haar keuken open en legde rustig uit wat de verschillende stappen zijn in het proces van kaasmaken. Echt een inspirerend voorbeeld waarvan ik veel kan leren!

In een halve dag maakten we zowel een boerenkaasje als een portie ricotta. Met timers en thermometers in de hand volgden we braaf het kaasmaak-protocol. De stappen zijn stuk voor stuk niet moeilijk maar het komt wel precies. Het voelde echt alsof we in een laboratorium met een ingewikkeld experiment bezig waren, zo geconcentreerd waren we in de weer met de thermometers, de druppeltjes stremsel, het warme water en de timers.

Van de wei die bij het kaasmaken overblijft, maakten we ricotta. Wat een mooie manier om niks van de grondstoffen verloren te laten gaan! De ricotta kon meteen dezelfde dag verwerkt worden tot heerlijke cannelloni gevuld met zelfgemaakte ricotta en spinazie.

Voor het boerenkaasje moesten we wat meer geduld opbrengen. Wekenlang moest het ding elke dag worden omgedraaid. Nu ben ik dat omdraaien minstens de helft van de dagen vergeten maar voor de smaak maakte dat weinig uit. Deze week hebben we het kaasje namelijk aangebroken en de smaak is onovertroffen! Wat leuk om weken na de workshop nog op deze manier te kunnen nagenieten!

Het kaasmaak protocol is te vinden op de blog van de gastvrije vrouw die de workshop gaf.