Uit de moestuin kunnen we inmiddels elke dag de groenten voor ons avondeten oogsten. Ons achtertuintje, daarentegen, is een stuk minder productief. Met 16 vierkante meter op het noorden is dat ook niet echt een verrassing. Maar toch is er iets gaande in dat kleine achtertuintje van ons…

In een donker hoekje achter in de tuin liggen namelijk twee houtstammetjes verscholen onder de varens. Het ene stammetje is berkenhout, het andere stammetje is afkomstig van een wilg. Het idee is dat er in de loop van het jaar oesterzwammen gaan groeien op deze twee stammetjes. Als het goed is, zijn de sporen van de oesterzwam zich namelijk al door het hout aan het verspreiden.

Een tijdje geleden kochten we deuvels (van die kleine ronde houten dingetjes die je soms ook nodig hebt om Ikea meubels in elkaar te zetten) met daarop sporen van oesterzwammen. De enigszins wit uitgeslagen deuvels werden bezorgd in een plastic zakje met daarbij een uitgebreide handleiding. Dus op een koude maar droge zaterdag in het voorjaar gingen we aan de slag; in de twee stammetjes boorden we rondom gaten waar de deuvels precies in pasten.

Met een hamer sloegen we de deuvels in de stammetjes en daarna hebben we ze in de achtertuin gelegd, bedekt met een laagje blaadjes en af en toe voorzien van een flinke emmer water. Paddestoelen houden namelijk van een enigszins duistere en vochtige omgeving. Wat dat betreft moeten ze het in ons achtertuintje prima naar hun zin hebben.

Na het geboor in de stammetjes en het getimmer op de deuvels, hebben we eigenlijk niet meer naar de stammetjes omgekeken. We zien de stammetjes eigenlijk amper; de varens hebben ze vrijwel helemaal bedekt. Maar nu het zo droog is op de tuin, heb ik onze stammetjes ook maar weer eens wat water gegeven. Zodat de sporen van de oesterzwam zich door het hout blijven verspreiden en we, zodra de oesterzwammen zich aan de buitenkant van de stammetjes laten zien, paddenstoelen van eigen kweek kunnen eten!