Door de vieze miezerregen fietste ik gisteravond vanaf het station naar huis. Tien minuten fietsen was genoeg om ijzige handen, een natte neus een een koud gezicht te krijgen. De wintertijd is ingegaan en de natuur gedraagt zich ernaar.

Thuis zat de rest van de familie al op de bank te wachten bij een knapperend houtvuurtje. November: ik vond het vroeger de meest saaie en deprimerende maand van het jaar. Nat met nog weinig uitzicht op verbetering. Donker met het vooruitzicht dat het nog donkerder gaat worden. Koud maar nog nauwelijks vorst. Een net-niks maand.

Hoe anders is het nu. De donkere, koude, natte dagen zijn nu dagen van samen zijn. Van binnen knutselen, samen koekjes bakken en herfstige soepen koken. Van vroeg onder de wol kruipen en eindelijk weer eens een boek lezen.

Elk seizoen heeft haar charmes maar op dit moment geniet ik extra van de herfst. Waar ’s zomers iedereen uitfladdert, naar de speeltuin, de moestuin, nog even een rondje fietsen, naar de duinen of het strand, zijn we nu hele avonden met z’n viertjes samen.

Een televisie hebben we niet, bij ons wordt de meest prominente plek in de woonkamer ingenomen door de houtkachel. Het is de plek waar iedereen zich op zaterdag- en zondagochtend verzamelt. Puur omdat het in de rest van het huis dan nog koud is. De warmte, de gezelligheid, het samen op een kluitje, ik zou het niet willen missen. Ook al is het buiten koud, groeit er niks meer en staat de eerste nachtvorst voor de deur.

Het is de tijd van tot rust komen, van genieten van de oogst en van toeleven naar de feestdagen. Een deel van onze eigen oogst hebben we deze week verwerkt tot de eerste erwtensoep van het jaar. Hoe? Dat laat ik je zien in de vlog van deze week. Kijk je weer mee?