De wintermaanden: de tijd dat wij moestuiniers interen op de voorraad van lang houdbare (winter)groenten. Uien, pompoenen, verschillende soorten kolen en natuurlijk de ingevroren groenten. Oh, en de ingemaakte stoofpeertjes niet te vergeten.

De voorraadkast dicteert wat er op tafel komt te staan en in de loop van de winter beginnen we echt zin te krijgen in nieuwe, groene voorjaarsgroenten. Maar voorlopig genieten we nog volop van knusse kookmiddagen en warme wintergroenten. Een klein kijkje in onze keuken!

Uien

De uienvoorraad begint rap te slinken. Nu is die voorraad het ene jaar ook groter dan het andere jaar. In goede jaren maken we hele uienvlechten die we onder een afdakje bewaren. Dat kan helaas alleen als het loof niet ziek is geworden in de loop van het seizoen.

In jaren dat het loof er minder goed bij staat, bewaren we de uien in een grote bollenkist. De bodem van zo’n kist bestaat uit gaas waardoor de uien door de tocht droog blijven. Dat voorkomt rotting en zorgt ervoor dat de uien de hele winter lang goed blijven.

De uien van een vlecht kan je stuk voor stuk afknippen, maar net wanneer je een ui nodig hebt. De uien verwerken we in allerlei gerechten maar eens in de zoveel tijd slaan we een flink gat in de voorraad door een grote pan met dampende uiensoep te maken.

Uiensoep maken is niet moeilijk maar vraagt wel wat geduld: geduld bij het snijden van de uien maar vooral geduld bij het langzaam aanbakken tot de uienringen bruin beginnen te worden. Dat duurt, afhankelijk van de hoeveelheid uien en de grootte van de pan, al gauw een half uur.

Maar in dat halve uur raspen we heel rustig de gruyere fijn en lopen we naar de bakker om een knapperig stokbroodje te halen. En dan vliegt zo’n half uurtje toch opeens snel voorbij.

De kommen met soep gaan samen met een sneetje stokbrood en een flinke berg gruyere nog even in de oven, tot de bovenkant goudbruin is. En daarna is het verwachtingsvol kijken of onze peuter de soep wil eten.

Niet dus, ze wil niet eens proeven, ondanks dat ze minstens een uur heeft staan “helpen” bij het snijden van de uien, het raspen van de kaas en het snijden van het stokbrood. Nou ja, dat zal over een paar jaar wel anders zijn, hoop ik. Wij genieten in ieder geval volop van de heerlijk dampende en geurende uiensoep.

Pompoenen

Wil de uienoogst nog wel eens tegenvallen, bij de pompoenen hebben we dat nog niet meegemaakt. Tientallen zware oranje joekels oogsten we elk jaar. Zoveel pompoenen dat het soms een uitdaging is om de voorraad op tijd op te krijgen, ondanks uitdelen aan buren, familie, vrienden en collega’s.

De pompoenen liggen maandenlang te niksen in ons houthok, bovenop de voorraad brandhout. Eens in de zoveel tijd wordt er een slachtoffer uitgekozen dat het rustige, koele houthok verruilt voor de hete oven of pan.

Hoewel we jarenlang vooral veel pompoensoep hebben gemaakt, ben ik daar inmiddels een beetje op uitgekeken. Misschien is het een gebrek aan soep-inspiratie en zijn er genoeg variaties denkbaar maar op de een of andere manier ben ik tegenwoordig meer van de geroosterde of gevulde pompoen.

En zo’n uitgeholde pompoen leent zich perfect voor een vegetarische vulling. In dit geval van spinazie, geroosterde paprika, ui en geitenkaas. Na een uurtje in de hete oven is de pompoen zacht en gaar en is het een hele truc om ‘m heel uit de oven te krijgen. Vandaar dat ik zo’n gevulde pompoen tegenwoordig in een klein, rond ovenschaaltje bak.

Het geheel van pompoen + klein schaaltje kan dan in een grotere schaal worden gezet. Die grotere schaal vul ik tenslotte met de restjes spinazie, geitenkaas en geroosterde paprika. Met wat frisse citroen-olijfolie en walnoten is de maaltijd compleet en wordt de “zware” gevulde pompoen wat lichter door de frisse salade.

Of dit gerecht de goedkeuring van onze peuter wel kon wegdragen? Ehm.. nee. Maar ook dat komt vast vanzelf goed. Ze smikkelde wel van de geitenkaas…