Kijk de aardappels eens groeien! Op onkruid wieden na, hebben we er eigenlijk weinig werk aan. Af en toe een beetje aanaarden; het bergje aarde waar de planten in staan wat ophogen.
Een paar weken geleden hebben we de aardappels stuk voor stuk enkele centimeters onder de grond gepoot. Vervolgens hebben we bergjes aarde, of ruggen, over de aardappels heen gemaakt. De sterke aardappel-uitlopers zijn die hele berg aarde doorgeworsteld op zoek naar het zonlicht! Wat een levenslust, en dat al in het vroege voorjaar!
Inmiddels staan alle aardappelplanten trots boven de grond en beginnen ondergronds de eerste babyaardappeltjes te vormen. Althans, dat verwacht ik. Bij opa in de moestuin komen namelijk her en der enkele aardappels op die vorig jaar per ongeluk in de grond zijn achtergebleven. Aardappelopslag noemt hij het fenomeen. Als de aardappels op de verkeerde plek opkomen, worden ze plots als onkruid beschouwd. Kortom, ik heb samen met opa de verdwaalde aardappels uitgegraven en de plantjes eens goed bekeken.
Zo leuk om te zien hoe ver de worteltjes en de baby knolletjes al ontwikkeld zijn! Aan de ondergrondse “hoofdtak” zitten allemaal zijtakjes met aan het uiteinde kleine aardappeltjes. De babyaardappeltjes liggen dus verspreid rondom de ondergrondse hoofdtak, in de rug aarde. Nu regent het wel eens zo hard dat er wat aarde van de rug afspoelt en er zo’n aardappeltje bloot komt te liggen. Dat laatste proberen we te voorkomen met aanaarden. Aardappels die aan licht worden blootgesteld, worden namelijk groen en oneetbaar. Hoppa, gauw terug in je berg met aarde kleintje! Jou willen we pas tegen het einde van de zomer weer zien, eerst maar groot en dik groeien!
