Sla voorzaaien vind ik maar een stom werkje, ik weet niet precies waarom ik het amper de moeite waard vind om met sla zaadjes in de weer te gaan. Misschien omdat het van die irritante kleine zaadjes zijn?! Mijn vader en opa vinden sla voorzaaien ook niet de moeite waard en kopen voor een appel en een ei stevige plantjes bij een kweker.

Mijn oom lijkt feilloos aan te voelen dat ook ik geen zin heb in het voorzaaien van sla want eind maart gaf hij me een stuk of tien plantjes cadeau. Gele en rode eikenbladsla en een paar plantjes botersla. Wat een topcadeau! De plantjes hebben eerst nog twee weken in ons achtertuintje gestaan maar half april was het plots heerlijk weer en hebben we de plantjes naar de tuin gebracht.

De plantjes staan op twee rijen, 30 cm tussen de plantjes en 50 centimeter tussen de twee rijen. Andere moestuiniers waarschuwde me voor slakken, die dol zijn op sla. Maar op ons nieuwe tuintje heb ik nog geen enkele slak gespot! Zouden de veenmollen ze opeten? Op de oude tuin namen we allerlei maatregelen om te voorkomen dat slakken onze mooie slaplantjes opaten. Kapotte eierschalen rond de plantjes, biologische slakkenkorrels, zelfs glazen potjes over de plantjes heen. Maar op de nieuwe tuin lijkt niets van dat alles nodig te zijn. Fingers crossed dat het zo blijft!