Het grootste deel van de bieten staat nog in de grond. Ondertussen beginnen de bietenblaadjes langzaam geel te worden. Droogte dacht ik eerst maar dat is na alle regen van afgelopen tijd een stuk minder waarschijnlijk geworden.

Een andere reden voor gele blaadjes is voedingstekort. Hoewel het landje waar de bieten staan een flinke dosis mest heeft gekregen, kost het natuurlijk ook aardig wat energie om zulke mooie smaakvolle kleurrijke bieten te maken. De voeding die we in het voorjaar aan de grond toevoegden, is inmiddels waarschijnlijk grotendeels op.

Naast zonlicht en water hebben planten verschillende voedingsstoffen nodig. Een van die voedingsstoffen is stikstof en bij een tekort aan stikstof worden planten geel in plaats van groen. Ook kunnen planten bij een stikstofgebrek minder goed groeien. Nu is dat laatste op dit moment geen probleem: de bietjes zijn wat mij betreft groot genoeg en hoeven echt niet groter te worden dan ze nu zijn.

Er zou wel een probleem zijn als we na de bietjes iets nieuws zouden planten of zaaien. Er is in dat geval te weinig voeding over voor de nieuwe plantjes. Een paar handjes koemestkorrels zou wel fijn zijn voor de nieuwe bewoners van het knolgewassen landje. Voorlopig is het nog niet zo ver. De bieten staan nog wel prima op hun plekje en voorlopig zijn we druk genoeg met het opeten van de courgettes en boontjes. De bietjes komen daarna wel.

Wél zal ik goed onthouden dat het bietenlandje na de winter weer een flinke hoeveelheid mest verdient. Want het is fijn dat we dit jaar zo’n mooie oogst hebben maar volgend jaar willen we natuurlijk opnieuw een mooie oogst uit ons moestuintje halen. Moraal van het verhaal: zorg voor de bodem dan volgt de oogst vanzelf…