Eind augustus, wat kan er een hoop geoogst worden. Het is een ander moestuinseizoen geweest dan andere jaren. Door zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof dacht ik meer tijd door te kunnen brengen in de moestuin maar twee kleine kindjes vragen samen ook een hoop tijd.

Mijn vader kwam me deze week een paar uur helpen in de tuin en als hij aan de slag gaat, worden er bergen verzet. Stapels onkruid en oogstafval liggen er nu in onze tuin. Ik kreeg een waas voor ogen en oogstte alles wat er te oogsten viel. Tassen vol aardappels, manden vol bonen, courgettes, tomaten en maiskolven namen we mee naar huis. En, de verademing van de week, de oogst kon allemaal in de auto van mijn ouders mee naar huis worden genomen.

Want ineens was ik er klaar mee: als het tijdens mijn verlof al niet lukt om de tuin netjes te houden, hoe moet het dan als ik vanaf maandag weer 40 uur per week aan het werk ben. Hoppa, de tuin moet leeg en wel nú. Vastberaden trok ik ook nog alle zomerprei uit de grond.

Wat volgde was een kooksessie waar een zogenaamde “mealprepper” (iemand die eens in de zoveel tijd kookt voor een groot aantal dagen) nog een puntje aan kan zuigen. Zoveel mogelijk maaltijden wil ik voorbereiden voor de komende periode. Want wat de afgelopen maanden hoofdzaken waren, denk aan oogsten, koken en eten, worden nu weer bijzaken. Doordeweeks in ieder geval.

De vriezer ligt vol zakjes sperziebonen, bakjes courgettesoep, preisoep, pastasaus en andere lekkernijen die we straks zo kunnen pakken om op te warmen. Een voorbereid mens telt voor twee.

Terwijl de vriezer zich vult, wordt de tuin steeds leger. Snijbiet, boerenkool, pastinaak, selderij, koolrabi, venkel en winterprei staan er nog. Verder een paar courgettes en een wat zielige pompoenplant. Zo brei ik, wat eerder dan andere jaren, langzamerhand een einde aan een rijk moestuinseizoen.

De nachten worden alweer koeler, de dagen zijn nog warm en zonnig maar de eerste kleine spinnenwebben vertellen me dat de zomer tot een einde komt. De tijd komt eraan dat we knus met z’n viertjes bij onze houtkachel kunnen opwarmen. Hazelnoten kunnen plukken voor de deur om samen een hazelnootschuimtaart te bakken. Het volgende seizoen staat voor de deur en precies dat komen en gaan van de seizoenen maakt het jaar zo fijn afwisselend.

Om het naderende einde van de zomer en van mijn verlof te vieren, kookte ik samen met Annelinde een zelfgeoogst én zelfgeplukt feestmaal. Kijk je weer mee?

Geniet van de najaarszon!