De nachten worden steeds frisser en de dagen steeds korter. Het moestuinseizoen begint op haar einde te lopen. Op de valreep worden de cherrytomaatjes in de achtertuin gelukkig nog rood.

Veel had ik niet  verwacht van onze tomatenplantjes. Twee plantjes kregen we in het voorjaar, inclusief rupsjes. Als een soort perforator hadden de rupsen de blaadjes van gaten voorzien, niet echt een ideale start voor de tomaten. Ook hadden de plantjes een klein bakje en veel dorst. Vervolgens kregen ze in ons achtertuintje een beschut plekje waar welgeteld 5 minuten zon per dag komt.

Veel slechter hadden onze tomaten het niet kunnen treffen, om eerlijk te zijn. Toch groeiden de planten gestaag door. In een grote pot vol potgrond hadden ze het blijkbaar toch naar hun zin en ook het gebrek aan zon is blijkbaar niet  zo’n heel groot probleem voor de tomaatjes.

Wekenlang hingen er al groene tomaatjes aan de planten en ik betwijfelde of het nog iets zou worden met die kleine groene vruchtjes. Tot ze vorige week langzaam oranje begonnen te kleuren! Toch nog tomaatjes voor ons dit jaar. Inmiddels zijn de eerste tomaatjes rood en klaar om opgegeten te worden.

Wat een smaakverschil vergeleken met tomaatjes uit de supermarkt! Haast zoet en met een echte tomatensmaak, heel anders dan de laffe, haast bleke tomaatjes van de grootgrutter. Misschien moeten we volgend jaar een iets serieuzer tomatenproject opzetten, zodat we al eerder in het seizoen kunnen smullen van de heerlijke kleine, zoete tomaatjes. Misschien maar eens een kasje op de kop tikken… heeft iemand daar tips voor en/of ervaring mee?!