Soms is het tijd om de moestuin en vooral het centrum van Haarlem even te verlaten. Even de bubbel uit, weg uit de Randstad. Geen drukke winkelstraat met sale, niet in de rij staan in de supermarkt maar even genieten van de natuur. Met twee vriendinnen kampeerde ik een weekendje op Hoeve Sonneclaer.

Na een snelle vrijdagmiddagborrel met collega’s gauw nog wat borrelhappen en wijntjes inslaan en wegwezen! Richting het prachtige Drenthe. Bij aankomst had een van de meiden de tent al opgezet in de boomgaard en konden we meteen een kijkje nemen op de boerderij en vervolgens de hele warme zomeravond bijpraten en genieten van de mooie verhalen van boer Gerard en zijn minstens zo leuke, lieve significante ander Mieke. Wat een gastvrijheid!

Gerard, zijn ouders en Mieke werken ontzettend hard om écht eten te produceren. Biologisch ijs in talloze smaken, rauwe melk van meer dan 80 koeien, kakelverse eitjes van kippen die de hele dag buiten rondscharrelen en vlees van hun eigen Hongaarse wolvarkens. Verder lopen er nog een paar schapen, pony’s, katten en konijnen rond op de boerderij. Tenslotte een eigenwijze alpaca, Eddy, die lekker zijn eigen gang gaat en zich niks aantrekt van heggen, hekken of campinggasten. Een bonte boel, niet per se ontzettend strak georganiseerd maar altijd gezellig.

De dieren op de boerderij worden vrij gelaten om hun natuurlijke gedrag te vertonen, legt Gerard uit. Kippen hebben van zichzelf scherpe nagels en een flinke snavel om in het gras te zoeken naar beestjes, pitjes en zaadjes. In de grote megaschuren waar kippen over het algemeen worden gehouden, hebben ze die scherpe nagels en snavels niet nodig. De snavels worden daar gebruikt om elkaar te pikken en vaak worden de snavels afgeknipt om te voorkomen dat de kippen elkaar verwonden. De kippen op Hoeve Sonneclaer daarentegen zijn te druk met scharrelen, in de grond krabben en beestjes zoeken. In alle rust scharrelen ze rond een verrijdbare wagen. Twee flinke hanen beschermen de kippen tegen luchtaanvallen van roofvogels. De hele dag zijn de dames bezig met hun maaltje bij elkaar scharrelen en als ze een eitje willen leggen, kruipen ze even de wagen in. De campinggasten mogen aan het einde van de middag mee om de eitjes te rapen. De kippen bemesten ondertussen het weiland en eten ongedierte op. Ook krabben ze koeienvlaaien en molshopen uit elkaar. Het natuurlijke gedrag van de kippen wordt gebruikt om te helpen op de boerderij. Een win-win situatie.

Zo ook bij de varkens. Een flinke hoeveelheid riet uit een nabijgelegen natuurgebied is in het weiland van de varkens neergelegd. Het riet werd beschouwd als afval maar met behulp van de varkens wordt er compost van gemaakt. De van oorsprong schrale Drentse grond kan wel wat extra organische stof gebruiken, vertelt Gerard.

De varkens houden van woelen en wroeten en vermengen het riet met mest zodat er rijke compost ontstaat met een grote hoeveelheid organische stof. Dit maakt de grond luchtig en is goed voor het bodemleven. Het afvalriet is dus leuk voor de varkens én goed voor de grond. Weer een samenwerking tussen de boer en het dier waar beiden beter van worden.

De koeien tenslotte genieten dagelijks van hun portie biologisch gras. Rustig hobbelen ze door het weiland en twee keer per dag geven ze een flinke hoeveelheid melk. Zodra de koeien de ruimte in sjokken waar ze gemolken worden, loopt bij sommige koeien de melk al uit de uiers. Wat een overvloed! Om zes uur ’s ochtends staan we op om Gerard te helpen bij het melken. In de praktijk lopen we waarschijnlijk meer in de weg dan dat we helpen maar gezellig is het wel. Na het melken is het tijd om de kalfjes te voeren: een flinke portie verse warme melk gaat er goed in bij de jonge dieren. Gulzig drinken de kalfjes de melk op. De jonge katjes drentelen er tussendoor en likken de melk op die de kalfjes per ongeluk op de grond laten lekken.

Na het melken genieten we van een heerlijk ontbijt, wat nog lekkerder smaakt door het harde werken vroeg in de ochtend. Verse eitjes van eigen kippen, volvette melk van de koeien die we net gemolken hebben en warme broodjes uit de oven van Hoeve Sonneclaer. De ham van eigen varkens was helaas nog niet klaar om te proeven, daarvoor komen we nog een keer terug! Want wat kan je opknappen van zo’n mini-vakantie in de buitenlucht met gezellige mensen.

Ondertussen blijf ik dromen over ons eigen toekomstige boerderijtje, mochten we ons stadshuisje in Haarlem ooit verlaten. Wie weet kopen we over een paar jaar biggetjes en een kalfje bij Gerard en Mieke en wordt ons moestuin-dieet aangevuld met vlees en melk uit eigen tuin…