Tomaatjes in de moestuin, ik weet nog steeds niet helemaal of ik het leuk vind. In de buitenlucht staan de planten vaak te kleumen en eerdere jaren werd steeds maar een deel van de tomaten rood. Elk jaar was ik een beetje teleurgesteld…

Kortom, ik was een beetje klaar met tomaten kweken. De moeite om tomaatjes voor te zaaien nam ik dit voorjaar niet. Ooit, als we een kasje hebben, plant ik een overvloed aan tomaten, komkommers, paprika’s en aubergines. Tot die tijd houden we het maar bij gewassen waarvan de opbrengst gegarandeerd riant is, zoals courgettes en aardappels.

Toch kregen we in het voorjaar een paar tomatenplantjes, zij het met een paar rupsjes er in. Dat rupsen ook tomatenplantjes eten, wist ik niet. Blijkbaar hadden de arme beestjes erg trek. De blaadjes van de tomatenplanten hadden stuk voor stuk ronde gaatjes, alsof een perforator stiekem alle blaadjes van gaatjes had voorzien.

De plantjes kregen een plekje in de achtertuin. In een pot op een plekje waar de zon zelden komt kijken. Niet de ideale omstandigheden voor een tomaat; de mediterrane plantjes houden van warmte en zon, precies de twee dingen die ons achtertuintje op het noorden niet te bieden heeft.

Toch herstelden de planten van de rupsenvraat én zitten er sinds kort kleine tomaatjes aan de planten. Mooie glimmende groene bolletjes met daartussen hier en daar gele bloemetjes. Misschien wordt het dus toch nog wat met onze tomaatjes. En zo niet, dan kunnen we de potten over een tijdje alsnog binnen neerzetten. Misschien hebben de plantjes het daar meer naar hun zin…