Net als bij de kolen gaat het dit jaar suboptimaal met de wortels. Nooit eerder hadden we te maken met veenmollen maar in onze huidige tuin hebben ze vrijwel alle worteltjes opgesmikkeld. Nog een mager rijtje blijft er over voor ons…

Het duurde al een flinke tijd voor de worteltjes zich boven de grond lieten zien. Wortelzaad ontkiemt erg langzaam en de plantjes groeien ook niet erg snel. De kleine plantjes met hun fijne groene blaadjes hadden geen haast. De veenmollen zagen er helaas een feestmaal in en in de loop der weken sneuvelde het ene na het andere worteltje. Hoewel we flink wat wortels hadden gezaaid, was uitdunnen niet nodig. Dat taakje namen de veenmollen voor hun rekening.

En niet alleen de kleine plantjes sneuvelden, ook de grotere planten werden flink geplaagd door familie veenmol. Elke keer dat we in de moestuin gingen kijken, hingen er wel een paar wortelplantjes slap. Een dag later waren ze helemaal dood. Het worteltje zelf was verdwenen, het loof lag zielig te drogen op de grond.

Maar van de paar overlevende wortels kunnen we inmiddels toch een maaltje eten. Vooral de regenboogpeen ziet er leuk uit met allerlei verschillende kleurtjes. Ondanks de lichte zandgrond zitten er toch wat kromme, misvormde peentjes tussen. Beetje gek van vorm maar desondanks lekker!

De winterwortels laten nog even op zich wachten. De wortels zijn nog niet zo groot, ondanks dat ze alle ruimte hebben gekregen om te groeien. Nog even geduld… Mocht het toch niks worden met de winterwortels, dan kunnen we altijd nog gaan voedseljutten. De grote machines waarmee boeren hun wortels oogsten, laten namelijk regelmatig per ongeluk een worteltje glippen. Door de verloren worteltjes te rapen, komt het misschien toch nog goed met onze wintervoorraad winterwortels. Maar eerst nog even hopen op eigen wortels…