Maanden geleden zaaiden we de ingedroogde, rimpelige maiszaadjes voor in kleine plastic voorzaaibakjes. In de warme woonkamer kwam de mais vlot op maar de groeispurt werd gauw beëindigd toen we de maisplantjes buiten zetten. De lage temperaturen en de toen nog relatief korte dagen zorgden ervoor dat de grasachtige plantjes relatief klein bleven.

Ook toen de plantjes eenmaal op de tuin stonden, gebeurde er in eerste instantie weinig. Een deel van de plantjes werd te grazen genomen door veenmollen waardoor er een paar gaten vielen in ons mooie rechte rijtje maisplanten. De planten die het wel overleefden, stonden ogenschijnlijk niks te doen behalve koukleumen.

Heel geleidelijk groeiden de plantjes en met de stijgende temperaturen, kreeg de mais er langzaam zin in. En vorige week, toen het plotseling tropisch warm werd, keerde de groeispurt weer terug.

De mais schoot ineens de lucht in. En dat was maar goed ook, anders waren de plantjes overwoekerd door hun buren; de courgettes en pompoenen die ook ontzettend hard groeien in deze tijd van het jaar.

De tuin is plotseling veranderd in een groene jungle. De grote bladeren vangen zoveel mogelijk zonlicht op om de energie te verzamelen om straks volle zoete maiskolven en grote pompoenen te kunnen maken.

Het vruchtgewassenlandje is steeds minder toegankelijk dus we laten de planten lekker hun gang gaan. De pompoenen omarmen de maisplantjes en de mais lijkt het allemaal best te vinden.

Als het maar lekker warm blijft en er af en toe een zomers buitje valt, groeit de mais lekker door. Nog even geduld en we kunnen maiskolven bbq’en in en uit onze eigen moestuin!