Na het plaatsen van de netten over de aardbeien en een paar zonnige, warme dagen, waren de aardbeien plotseling klaar om geoogst worden. Eindelijk aardbeien voor ons in plaats van voor de vogels en de eendjes. De tijd is aangebroken dat we bij het ontbijt boterhammen of yoghurt met aardbeien eten. Heerlijk!

In het voorjaar hebben we vier verschillende aardbeienrassen geplant. Een vroege, een middelvroege, een late en een doordragende variant. Van het doordragende ras is het idee dat we het hele seizoen aardbeien kunnen plukken. Deze planten blijven namelijk gedurende het seizoen steeds nieuwe bloemetjes en dus aardbeien vormen. De andere drie rassen zijn ook bedoeld om de oogst te spreiden zodat we zo lang mogelijk van aardbeien uit eigen tuin kunnen genieten.

Omdat onze planten allemaal eind maart geplant zijn, zullen ze dit jaar nog niet zoveel aardbeien geven als tweede- of derdejaars planten. Om die reden hebben we een flink oppervlakte van onze tuin vol geplant met aardbeien. Zo krijgen we hopelijk toch een redelijke oogst.

De aardbeienplanten beginnen inmiddels uitlopertjes te vormen die in de loop van de komende weken zullen uitgroeien tot nieuwe plantjes. Deze uitlopertjes zien er uit als lange stengeltjes die hun moederplant verlaten en verderop op de grond terechtkomen, alwaar ze hun eigen worteltjes en blaadjes gaan vormen. Op deze manier kunnen de babyplantjes zich ontwikkelen tot een nieuwe plant. Het stengeltje dat de babyplant als een soort navelstreng met de moederplant verbindt is dan niet meer nodig en de babyplantjes kunnen vanaf dat moment verplaatst worden naar een nieuwe plek.

Dus als er nog iemand interesse heeft in aardbeienplantjes, dan hoor ik het graag! Anders zet ik ze in het plantsoen; het centrum van Haarlem heeft vast nog een paar mooie hoekjes over voor een aardbeienplantje! Guerrilla gardening it is!