Wat een heerlijk zachte avond was het gisteren! We aten buiten op de stoep, dronken een kopje thee en fietsten daarna op ons gemakje naar de tuin. Van dag tot dag lijkt er op de tuin soms niets te veranderen maar als je een paar dagen overslaat, zie je opeens een wereld van verschil.

De aardbeien beginnen rood te worden en de blauwe bes heeft in plaats van bloemetjes opeens bessen, hoewel de besjes eerder groen dan blauw zijn op dit moment. De maisplantjes zijn gegroeid, van de kolen zijn er maar twee gesneuveld (zouden die aaltjes dan toch iets doen tegen de veenmollen?) en de peulen aan de tuinbonen beginnen steeds groter te worden. Ook het onkruid groeit lekker door; vooral de restjes kweek laten zich steeds meer bovengronds zien.

Kortom, tijd om weer een stukje tuin onkruidvrij te maken. Samen hebben we anderhalf uur in de grond gewroet en een aantal emmertjes onkruid uit de tuin gehaald. De vogeltjes zongen ondertussen lenteliedjes en ook de bijen en hommels kwamen ons gezelschap houden.

Al dat gekwetter en gezoem, in combinatie met de geur van tijm en rozemarijn (mijn lievelingsstukje om te wieden is toch echt het kruidenlandje!) deed me de tijd en de rest van de wereld even vergeten. Zó fijn! De volgende keer gaan we ook op de tuin eten, dan is het feest echt compleet. Zeker als het avondeten net vers uit de tuin is geplukt!