De wolken vliegen voorbij, de takken van de bomen zwiepen alle kanten op en uit het rookkanaal van de houtkachel komt met vlagen een haast fluitend geluid. Windkracht 6, ik word er een beetje rusteloos van. Ik begin van alles maar maak weinig af. Ik knip wat uitgebloeide tulpen af maar niet die tulpen waar ik niet gemakkelijk bij kan. Begin met stofzuigen maar pak niet de moeilijk te bereiken hoekjes mee. Doe de afwas maar laat de vaat vervolgens in het afdruiprek staan. In de loop van de middag heb ik van alles gedaan maar is niks echt af. Waardeloos.

Zin om naar de tuin te fietsen heb ik niet, misschien als het vanavond wat minder hard waait. Of morgen of overmorgen, want zoveel is er nu toch niet te doen. Alles groeit gestaag, het meeste onkruid is momenteel onder controle en de voorraad sla in de koelkast is nog voldoende om het een paar dagen mee te redden. Al met al komt er van schoonmaken, opruimen, tuinieren en studeren  dus helemaal niks vandaag.

Des te meer tijd om van alles rustig te bekijken. Het kuikentje dat gisteren uit het ei kroop, komt zo nu en dan onder moeders vleugels vandaan om wat graantjes op te pikken. We weten niet of het een hennetje of een haantje is, dus een naam heeft het beestje nog niet.

De overige twee kippen hebben we sinds gisteravond in het andere deel van het hok opgesloten omdat ze het arme kuikentje maar bleven pikken. Het schijnt dat kippen dat wel vaker doen, elkaars kuikens pikken. Niet zomaar een paar keer maar echt tot het kuikentje dood is. Gemene beesten kunnen het zijn…

Het kuikentje maakt een hoog piepend geluidje dus elke keer als het onder moeders vleugels verstopt zit, kan ik toch horen dat het beestje nog leeft. Ik twijfel namelijk een beetje aan de capaciteiten van moederkip om voor het kuikentje te zorgen. Ze zit nog steeds passief op het nestje en maakt geen aanstalten om voor te doen hoe het kuikentje moet eten of drinken. Ook al drentelt het kuikentje energiek om haar heen, moederkip blijft zitten waar ze zit.

Vanochtend heb ik het tweede ei onder moederkip vandaan gehaald. Dat ging met tuinhandschoenen aan en een vegertje in de aanslag, moederkip is namelijk agressief en blijkbaar niet gesteld op kraambezoek! Toen ik het ei voorzichtig schudde, kwam er een overduidelijk klotsend geluid uit. Daar komt echt geen kuiken meer uit! Het ei ging linea recta de prullenbak in en ik hoopte dat moederkip van haar nest af zou komen, nu er geen eitjes meer over zijn om op te blijven broeden. Maar nee, moederkip heeft er nog geen zin in. We wachten het nog maar even af…

De bonen staan ondertussen te springen. Die zijn binnen enkele dagen hun kleine voorzaaibakjes bijna uitgegroeid. Hun eerste worteltjes groeien al uit het gaatje onderin de voorzaaibakjes en ook de stevige steeltjes verkennen de wijde wereld. Langzaam ontvouwen de plantjes zich en richten ze hun koppies naar het zonlicht. Prachtig om te zien! Nog een paar dagen, dan kunnen de boontjes naar de tuin. Mits de harde wind gaat liggen… Ook dat wachten we maar geduldig af!