Gisteren was het precies drie weken geleden dat we een paar bevruchte kippeneitjes van mijn oom en tante kregen. Ik had me laten vertellen dat het drie weken duurt voordat een bevrucht kippenei uitkomt dus gisteren wierp ik al meerdere keren vol verwachting een blik in het kippenhok. Maar nee hoor, gewoon nog eitjes, niks geen kuikentjes.

Nu vroeg (en vraag) ik me ook af of onze dames wel zulke goede moeders zijn. Twee van de drie kippen vochten namelijk al om de bevruchte eitjes, zelfs nadat we de eitjes eerlijk over twee nestjes hadden verdeeld. Ze hadden waarschijnlijk allebei besloten dat een van de twee nestjes mooier, fijner of beter was en voerden drie weken lang een strijd om dit superieure legnest. Ze gingen zelfs zo ver dat ze elkaar nekjes kaal plukten. Ondertussen lagen de bevruchte eitjes koud te worden… Ik had de hoop op kuikentjes gisteravond dus eigenlijk al een beetje opgegeven.

Maar vanochtend hoorde ik de kippen zenuwachtig fladderen. Zou het dan toch…? En ja hoor, moeder kip was waarschijnlijk zelf ook geschrokken van dit nieuwe leven en had het nest even verlaten om wat te eten. Plots was er een pluizig bolletje schattigheid in plaats van een ei. Drie weken en een dag duurde het.

Nu blijft de vraag: wie is de (adoptie)moeder van dit pluizenbolletje? Inmiddels zitten er namelijk twee moederkippen op het nestje om dit kleintje warm te houden. De dames hebben de strijdbijl blijkbaar nog niet begraven. Er wordt niet meer gestreden om het nestje, dat wordt inmiddels gedeeld, het gaat nu om de voogdij…